اندلس (۱)

- تدمیر(جاشین شاه اسپانیا در مقابل مسلمانان):

مردمی به کشور ما آمده اند که نمی دانم آنها اهل آسمانند یا اهل زمین(اشاره به حمله مسلمانان)

- گوستاولبون:

رفتار عرب با اهالی اندلس همان رفتاری بوده که با اهالی مصر و شام نموده بودند، اختیار اموال و معابد و قوانین آنها را بخودشان واگذار کرده و نیز آنها را مختار نمودند که در زیر نظر حکومت حکام و قضات هم کیش خود باقی مانده مطابق شروط چندی، سالیانه جزیه(مالیات سرانه) بدهند که مقدار آن در امراء یک دینار و در عامه نصف دینار بوده است و آن شروط هم بقدری سبک و ساده بوده که مردم همه آن را بدون درنک قبول نموده و جز یک عده ارباب ثروت و مالکین گردنکش دیگر برای مسلمین ضرورتی باقی نماند که با کسی مقابله کنند.

- گوستاولبون:

مسلمین در طول چند قرن کشور اندلس را از نظر علمی و مالی بکلی منقلب نموده و آن را تاج افتخاری بر سر اروپا قرار داده بودند. و این انقلاب نه در مسائل علمی و مالی تنها، بلکه در اخلاق نیز بوده است. آنها یکی از خصائل ذیقیمت و عالی شان انسان را به نصاری آموختند و یا کوشش داشتند که بیاموزند و آن همزیستی و یا تساهل مذهبی نسبت به ادیان اجنبی بوده است. سلوک آنها با اقوام مغلوبه تا اینقدر ملایم بوده که روسای اساقفه اجازه داشتند برای خود مجالس مذهبی تشکیل دهند.

- گیبن:

اگر آنروز(جنگ بوآتیلیه، شکست مسلمانان در تصرف فرانسه) اعراب فاتح می شدند امروز بجای کلیساهائی که در لندن برپاست مسجد برپا بود و در دانشگاه آکسفورد و سایر مراکز علم و دانش بجای شرح و تفسیر انجیل به تفسیر و تعلیم قرآن مشغول بودند.

- گوستاولبون:

الحق در نظر اهل تحقیق و اطلاع این قصر(الحمراء در اسپانیا) سرآمد بناهای مسلمین در اندلس می باشد، و آخرین درجه مهارت صنعت معماری اسلامی در بنای این ساختمان عظیم بکار رفته است.

- ویکتور هوگو:

ای قصر که پریان تو را چون خواب و خیال زراندوز پرنغمه و دستان کرده اند!

ای حصاریکه در کنگره های دندانه دار فرو ریخته تو، شب هنگام که ماه از میان طاقهای مقرنسی آن می تابد و بر دیوارها پرتوی چون برک شبدر می افکند آهنگهای سحرآمیز شنیده می شود!

بعد از تصرف اندلس توسط مسیحیان مسلمین را مجبور کردند که کیش مسیحی اختیار کنند و سپس به بهانه نفاق انها را به محکمه تفتیش عقاید(انگیزیسیون) کشاندند و سه هزار نفر را سوزاندند، سیزده هزار نفر را به مجازاتهای دیگر و حکم اخراج بقیه آنها را از اندلس صادر نمودند.

- بلدا(راهب):

شاید اعراب مسیحی(مسلمانا مسیحی شده) در اظهار مسحیت منافق باشند بنابراین باید همه را کشت تا خداوند روز حساب بهشتی و دوزخی را از هم جدا کند!

جمعیت مادرید(پایتخت کنونی اسپانیا) که بالغ بر 400 هزار نفر بود به 200 هزار نفر تقلیل یافت.

در اشبیلیه که در حکومت مسلمین 1400 کارخانه دائر بود و 130 هزار نفر کارگر در آنها کار می کردند منحصر به 300 کارخانه گردید و جمعیت آن به یک چهارم رسید.

در طلیطله که 50 کارخانه پارچه بافی وجود داشت فقط 13 کارخانه باقیمانده و کارخانه هایی هم که مخصوص بافتن پارچه های ابریشمی بود و 10 هزار نفر کارگر در آنها کار می کردند به کلی بسته شدند.

- لین پول(نویسنده تاریخ مرها در اسپانیا):

پس از خروج مسلمانان، اسپانیای مسیحی چند صباحی مانند ماه با نور مستعار تابش داشت، ولی طولی نکشید که ابرهای تاریکی و رکود و خمودی افق اسپانیا را فرا گرفت و تا امروز آسمان این سرزمین را پوشیده می دارد. خرابه هایی که روزی تاکستانها؛ درختهای زیتون، و خوشه های زرد فراوان، مزارع و باغات مسلمانان بود، ما را بیاد اعراب انداخته و خاطرات قوم اسلامی را در ما تازه می سازد.

- هنری دی شامپون:

اگر قشون شارل در مقابل عرب ایستادگی نمی کرد، فرانسه در ظلمات قرون وسطی واقع نشده و با ان همه جنایت گرفتار نمی شد و رنج کشتارهای داخلی ناشی از تعصب دینی را خود هموار نمی کرد.

آری! اگر این ایستادگی وحشیانه نبود اسپانیا از چنگال محاکم تفتیش نجات می یافت و سیر تمدن 8 قرن به عقب نمی افتاد، ما در تمدن خود چه در علم و جه در فنون مدیون ملت عرب(و مسلمان) هستیم.