سرآغاز...

به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

سرآغاز...

به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

غدیر پایان

 

آری غدیر تحریف و فراموش گردید.

 

و این چنین شد که حسین(ع) در راه کربلاست.

 

پس باید مواظب تحریف و فراموشی کربلا و عاشورا بود.

 

غدیر ۴

 

آیا به قول سنی ها فقط دوست داشتن علی(علیه السلام) دین را تکمیل و نعمت را تمام و رسالت پیامبر(صل الله وعلیه وآله) را انجام شده و مورد تائید باری تعالی قرار می دهد.

فقط دوست داشتن...

آیا جمع کردن مردم در آن گرما و باعث اذیت شدن آنها، آن هم در دینی که سفارش رعایت حال مردم را به پیامبر خود می کند چیزی است منطقی؟

و آیا مردم در طول 23 سال هنوز به دوستی پیامبر(ص) و علی(ع) پی نبرده اند.

در حالیکه پیامبر(ص)، علی(ع) را خود بزرگ کرده و اولین ایمان آورنده به ایشان علی(ع) بود و عقد اخوت با هم بسته بودند و در طول جنگها علی(ع) یا به همراه پیامبر(ص) بود و یا به جای ایشان بود.

 

غدیر ۳

 

بعد از ماجرای غدیر آیه

الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتى و رضیت لکم الاسلام دیناً

امروز "روز غدیر" دین را براى شما کامل کردم، و نعمت من بر شما تمام شد و رضایت دادم که اسلام دین شما باشد.  آیه 3 سوره مائده

نازل شد.

 

غدیر ۲

 

در آن هوای گرم که گرما بحدی بود که می گویند «گوشت را به زمین می گذاشتند بریان می شد» پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) پیکهایی را فرستاد تا کاروانهایی که جلو هستند بگردند و صبر نمود تا کاروانهایی که عقب هستند برسند و «هفتاد هزار نفر مجتمع شده و پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم امر نمود تا جهاز شتران را بالای هم نهاده منبری ترتیب داده، حضرت به بالای آن برآمده، خطبه ی مفصّلی» بیان نمودند که در مخلص کلام می توان گفت فرمودند:

«هر کس که من مولای او هستم علی مولای اوست»

بعد از اتمام خطبه مردم خصوصاَ با پیشتازی ابوبکر و عمر با امام علی(علیه السلام) بیعت نمودند.

تا اینجای غدیر بین شیعه و سنی اختلافی نیست و همه آنرا نقل کرده و قبول دارند ولی در تفسیر سخن سنی ها استدلال می کنند که منظور پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) از مولا، دوست است نه رهبر و جانشین...

 

غدیر 1

 

یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس.

«ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملا (به مردم) برسان، و اگر نکنی، رسالت او را انجام نداده ای، خداوند تو را از (خطرات احتمالی) مردم نگاه می دارد.» آیه 67 سوره مائد

 

این آیه در سال آخر عمر مبارک پیامبر اکرم(ص) و بعد از اتمام حجه الوداع نازل شده است، حالا کدام حکمی است که پیامبر اکرم(ص) به مردم ابلاغ نکرده اند و آنچنان مهم است که خداوند متعال می فرماید اگر ابلاغ نگردد رسالت پیامبر بعد از آن همه تلاش و مشقتی که کشیده اند صورت نگرفته است؟

و چه پیامی است که به مذاق مردم خوش نخواهد آمد که ترس ابلاغ باشد و خداوند متعال وعده حفظ پیامبر (ص) را از خطرات احتمالی می دهد؟