سرآغاز...

به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

سرآغاز...

به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

میلاد پیامبر اکرم(ص) و امام صادق(ع) مبارکباد

 

امام صادق(علیه السلام) از دیدگاه شخصیتهای سنی و مسیحی

 

- مالک ابن انس(پیشوای حدیث اهل سنت و جماعت):

در مدتی که با امام صادق رفت و آمد داشتم او را در یکی از سه حالت بیشتر ندیدم یا نماز می گذارد و یا روزه دار بود یا مشغول قرائت قرآن. من بهتر و شایسته تر از جعفربن محمد صادق از نظر علم و عبادت و دانش فردی را ندیده ام.

 

- ابوحنیفه(پیشوای فقهی اهل سنت):

من فقیه تر از امام جعفربن محمد را ندیده ام، روزی طبق سفارش منصور چهل مسئله مهم فقهی را آماده کردم تا در جلسه ای با حضور شخص خلیفه مطرح گردد هنگامی که در محضر خلیفه با امام جعفر بن محمد(ع) روبرو شدم سوالات مطرح گردید. پاسخهای آن را و موارد اختلاف را آنچنان بیان کردند و به هر چهل مسئله آنچنان پاسخ کامل دادند که همگان اعتراف کردند که او دانشمندترین مرد و آگاهترین آنان به موارد اختلاف آراء مردم می باشد.

 

- ابن ابی العوجاء(سفسطه گو و جدلی معروف):

اگر در روی زمین فرد روحانی وجود داشته باشد که گاهی به صورت بشر متجلی گردد او همان جعفر بن محمد(ع) است.

 

- حسن بن وشاء(از متکلمین معروف اسلامی):

در این مسجد کوفه بیش از نهصد تن استاد دیدم که همگی می گفتند:« جعفر بن محمد به ما حدیث و روایت نمودند».   

 

- سامی(مولف کتاب قاموس الاعلام مسترش):

جعفر بن محمد(ع) از پیشوایان دوازده گانه شیعیان، مادرش ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر در 82 هجرت در شهر مدینه منوره متولد یافت او که بزرگترین فرزند امام باقر بود در علم و فضیلت یگانه دوران بود و در جلسه درس او امام ابوحنیفه زانو زده است و از علوم ظاهری و باطنی او بهره ها برده است. امام صادق در جبر و شیمی و  دیگر علوم تبحر داشت و از کسانی که در محضر او کسب فیض و دانش نموده اند متخصص معروف جبر، جابربن حیان می باشد. او در زهد و تقوی و لیاقت و قناعت و حسن معاشرت همانند نداشت و بر اثر هوش و لیاقت و شایستگی «صادق» و راستگو نامیده گشت.   

 

- دکتر احمد امین(نویسنده مصری):

او بزرگترین شخصیت فقهی و حقوقی شیعه، بلکه بزرگترین شخصیت علمی در اعصار مختلف اسلامی و در دورانهای بعدی بود.

 

- فرید وجدی(مولف دائرة المعارف):

بیت علم و دانش جعفر بن محمد الصادق هر روز با دانشمندان بزرگ پر می گشت دانشمندانی که در پی کسب حدیث تفسیر فلسفه و کلام بودند. در جلسه درس او غالب اوقات دوهزار نفر و گاهی چهارهزار نفر از علمای مشهور شرکت می جستند.

 

- عباس محمود عقاد(نویسنده، ادیب ومتفکر اسلامی مصر):

امام جعفر صادق دانشمندترین فرد دوران خود بود او آشنا با علوم دینی و هستی بود، در تعریف و توصیف او کافی است که معلوم گردد او استاد ابوحنیفه در فقه و استاد جابربن حیان در شیمی بود.

 

- عباس محمود عقاد(در کتاب خود بنام امام صادق(ع) پیشوای تسنن و تشیع):

او مرجع اهل تسنن و تشیع هر دو می باشد و کافی است بدانیم که او استاد و پیشوای فقهی جلیل القدر ابوحنیفه و مالک می باشد و از نظر علمی استاد دانشمند شیمیائی ما جابربن حیان می باشد وجود او اختصاص به یک مذهب و مکتب ندارد وجود او به همگان تعلق دارد.

 

برگرفته از:امام جعفرصادق(ع) پیشوا و رئیس مذهب/عقیقی بخشایشی

 

پنج سخن(به مناسبت ۲۸و آخر صفر)

 

پیامبر اسلام(صل الله و علیه و آله):

 

خوشا بحال آنکس که اصلاح عیوب خویشتن، از پرداختن به عیوب دیگران بازش دارد.

 

هر کس عمل زشت دیگری را در دهنها اندازد گویی خود کننده آن کار است.

 

هیچ کیفری سریعتر از کیفر ظلم نمی باشد.

 

همنشین خوب از تنهائی بهتر است و تنهائی از همنشین بد بهتر.

 

از لجاجت دور باش چه این خوی در آغاز از نادانی سرچشمه می گیرد و در پایان مایه پشیمانی است.

 

امام حسن مجتبی(علیه السلام):

 

خوبی کردن آن است که بی سردواندن و بی منت باشد.

 

شوخی هیبت انسان را می کاهد و همواره شخص کم حرف بر ابهت خویش می افزاید.

 

بهترین نوع توانگری قناعت و پست ترین شکل فقر چاپلوسی و سر سپردن است.

 

اندیشه کنید که زیرا اندیشه کردن مایه زنده دل بودن مردم بیناست.

 

آنکس که عقل ندارد، ادب ندارد و آنکس که همت ندارد، جوانمردی ندارد و آنکس که دین ندارد، شرم ندارد.

 

امام رضا(علیه السلام):

 

نماز و روزه زیاد عبادت نیست، بلکه عبادت اندیشه زیاد و فکر درباره امر آفرینش است.

 

سکوت، وسیله ای برای جلب محبت دیگران و راهنمای خوبیها است.

 

هرگز بامید دوستی خاندان پیغمبر، عمل صالح را و عبادت خدا را ترک مکنید.

 

نیکوکاری، غنیمت اشخاص دور اندیش است.

 

هیچ دو گروهی با هم ستیز نکنند مگر پیروزی از آن دسته است که گذشت داشته باشد.

 

چهل سخن/سیدمحمد حسین حجازی