پنج سخن(به مناسبت ۲۸و آخر صفر)

پیامبر اسلام(صل الله و علیه و آله):

خوشا بحال آنکس که اصلاح عیوب خویشتن، از پرداختن به عیوب دیگران بازش دارد.

هر کس عمل زشت دیگری را در دهنها اندازد گویی خود کننده آن کار است.

هیچ کیفری سریعتر از کیفر ظلم نمی باشد.

همنشین خوب از تنهائی بهتر است و تنهائی از همنشین بد بهتر.

از لجاجت دور باش چه این خوی در آغاز از نادانی سرچشمه می گیرد و در پایان مایه پشیمانی است.

امام حسن مجتبی(علیه السلام):

خوبی کردن آن است که بی سردواندن و بی منت باشد.

شوخی هیبت انسان را می کاهد و همواره شخص کم حرف بر ابهت خویش می افزاید.

بهترین نوع توانگری قناعت و پست ترین شکل فقر چاپلوسی و سر سپردن است.

اندیشه کنید که زیرا اندیشه کردن مایه زنده دل بودن مردم بیناست.

آنکس که عقل ندارد، ادب ندارد و آنکس که همت ندارد، جوانمردی ندارد و آنکس که دین ندارد، شرم ندارد.

امام رضا(علیه السلام):

نماز و روزه زیاد عبادت نیست، بلکه عبادت اندیشه زیاد و فکر درباره امر آفرینش است.

سکوت، وسیله ای برای جلب محبت دیگران و راهنمای خوبیها است.

هرگز بامید دوستی خاندان پیغمبر، عمل صالح را و عبادت خدا را ترک مکنید.

نیکوکاری، غنیمت اشخاص دور اندیش است.

هیچ دو گروهی با هم ستیز نکنند مگر پیروزی از آن دسته است که گذشت داشته باشد.

چهل سخن/سیدمحمد حسین حجازی