باز دریای دلـــــــم طوفانی است

باز دریای دلـــــــم طوفانی است
آسمان کسلـــم بارانـــــی است

باغــــم ار زیر و زبر شد نـه عجب
تحفه ی باد خزان، ویرانــی است

شـــرح تنهایی مــــن می پرسی
شـــرح تنهایی من طولانی است

دور بـــاطل زده ام قصــــه ی مــن
همه سرگشتگی و حیرانی است

بعد ســــرگشتگی و حیــــرانـــی
باز هم حــیرت و سرگردانی است

بوی پیـــراهن یوســــف نرســــید
می وزد باد، ولــی هجرانی است

دار و تیشـــه همـــه آسودگی اند
عشقبازی، نه بدان آسانی است

معنــــــی عشق، بپرس از مجــــنون
که همه بی سر و بی سامانی است

نسخ و تعلیق من از سرمشقی است
که مرا حک شده بر پیشانی اســت

گردبـــــادم، نــــه نســــیم ســــحری
کار من، گل، نه! غبار افشانی است

نــــای بی همـــدمم و تا به ابــــد
نـــاله در حنــجره ام زندانی است

شــــب قطـــب و فلـــک بـی فلقم
من همیشه افقم، ظلمانی است

حسین منزوی